Avondrood.
Glorieus kan soms het einde wezen
als na zonovergoten dag ……
de hemel kleurt in al haar voegen.
Een firmament in vol ontzag.
Zonsondergang , altijd weer anders:
van blauw tot rosse of vlammend rood,
weerspiegeld op de zee, de golven.
Daarop een dobberende boot.
Als zo dit aardse afscheid nemen
van slechts een dag zo trekt en boeit,
hoe zal ons eeuwig afscheid wezen
als ’t aardse naar het hemels groeit.
Dan spatten moog’lijk alle kleuren
nog nooit gezien ons tegemoet.
Mogen wij een morgenlicht begroeten
dat eeuwig ons dan kleurrijk voedt.
Genietend van de avondkleuren
die als een breuklijn in de tijd
ons iets verhalen hier op aarde
van wat straks wacht in eeuwigheid.
th