Ingetogen zit ik aan je graf
Men nam je van me af, waarom die straf
In stilte spreek ik tot jou
Je was toen een baby, nu hierboven een vrouw
Waarom je moest je na een uur al gaan
Dat zal ik nooit kunnen verstaan
Ik zit hier en het is zo geruisloos stil
Met je geboorte liet je zelfs geen babygil
Door hier te zijn, heelt het mijn verdriet
Mijn hart huilt, niemand die het ziet
Na mijn stil gebed, sta ik recht, het heeft geen zin
Je komt niet terug, maar ik koester je hier in mijn hart binnenin
Ter nagedachtenis van mijn dochter Daisy (13/04/1987)