schuld
je borsten zijn kwetsbaar
schraal en dun van magerte
ik zou graag wat sterren strooien
in je dunner wordend haar
je zacht gelaat
ik heb zo lang naar je portret gekeken
zwerven en zich niet hechten
is waarschijnlijk een beter bestaan
maar dan ben ik alleen tussen lianen
moederke
hoe bedrijvig zijn bijen
in het handwerk van jou vreugde
daar sta je nu
zonder man of schoonmoeder
ik ben met jou alleen
mijn ogen droog en wijd
ik koop een jongen voor u
hij zal u warmen in de kille nachten
voor mijn verlaten kilte die in jouw spieren leeft
naar jouw gloeiende eenzaamheid
zodat je weer woont in je onopgemaakte huis
en je koudbloedig kind weer lief hebt
schraal en dun van magerte
ik zou graag wat sterren strooien
in je dunner wordend haar
je zacht gelaat
ik heb zo lang naar je portret gekeken
zwerven en zich niet hechten
is waarschijnlijk een beter bestaan
maar dan ben ik alleen tussen lianen
moederke
hoe bedrijvig zijn bijen
in het handwerk van jou vreugde
daar sta je nu
zonder man of schoonmoeder
ik ben met jou alleen
mijn ogen droog en wijd
ik koop een jongen voor u
hij zal u warmen in de kille nachten
voor mijn verlaten kilte die in jouw spieren leeft
naar jouw gloeiende eenzaamheid
zodat je weer woont in je onopgemaakte huis
en je koudbloedig kind weer lief hebt
Reacties op dit gedicht
| Omni Allumini: | Maandag, juni 01, 2009 13:00 |
| arme jongen :) met een enkelband, zodat ''ie niet weg kan lopen. nu: lik mij!! (huuuuuu) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jon-jon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||