Mama en papa,
het lijkt of langzamerhand jullie vervagen uit mijn hart. Zo mooi dat het vroeger was. Al die leuke herrineringen, zijn jullie die kwijt geraakt? Zien jullie mij echt alleen maar nog als een kind dat problemen maakt? Ik weet het niet, ik snap het niet. Het lijkt soms of ik nog dat kleine meisje ben die jullie hand vasthoud, een veilig gevoel maar dan opeens laten jullie los. Kwijtgeraakt in de menigte. Verdwaald kijk ik om me heen, bang ben ik in mijn eentje. Alstjeblieft kom terug! Waar zijn jullie als ik je nodig heb zoals nu? Verlos me toch uit deze enge donkere wereld waar ik geen plezier meer kan vinden. Help! Mijn noodkreet hoor het dan! Geef me je hand terug, laat me weer stevig in mijn schoenen staan en trots omhoog kijken in jullie ogen en weten, dat ik voor altijd bescherming om me heen heb.
alsjeblieft mama en papa, alsjeblieft zie het en vind me weer, bescherm me tegen iedereen, alsjeblieft ik smeek het jullie, red me..Ik kan dit niet alleen..