Soms fluistert de stilte je naam
als ik het even niet meer weet.
Neemt ze mijn gedachten met zich
mee naar een wereld zonder zorgen.
Gedreven op de wolken naar
een plek hier ver vandaan.
En vergeet ik mijn emoties
gekleurd door onzekerheid.
Ze maken plaats voor gedachten
van een onbekend verlangen.
Naar iets kleins dat toch heel groot is.
Het heeft geen naam, alleen gevoel.
Maar ik laat mijn gedachten maar niet
vluchten komt alleen twijfel van.