Rijmelarij.
Als een lege balzaal vol frustratie
met een ballerina op de spits.
Net een aftandse reïncarnatie,
tolerantie als eendagsvlieg,
hier komt te bitch!
Bring it on – we want more!
Zo stuur ik mijn schrijven
en steek ik daarmee de draak.
Het mag wel wat veerkrachtiger,
maar mocht het je wat doen.
Mag je zeker blijven,
zo sta je ervoor en
zijn de stenen al in de maak.
Een kleine rede, een grafbloem of wel drie,
het is meer dat ik weiger te buigen.
Waar ik liever iemands ogen zie.
Zo loop ik nog wat op mijn tenen,
knutsel nog wat woorden aaneen,
vrees met grote vrezen
want ik zou er nog een puntje aan kunnen zuigen.
Dit rijm met volledig leestekens
is gewoonweg niet mijn ding,
ik zal me er nooit voor lenen.
Al ben ik wellicht de enige die dat zo ziet,
het is in ieder geval een feit,
dat ik het ter plekke zo verzin.