Vandaag klop ik aan bij god,
hopelijk doet hij open.
Want ik kan niet veel langer,
met dat zware gevoel rondlopen.
Lieve god, wat veroorzaakt die pijn,
daarzo diep in mijn hart.
Wie heeft me dit aangedaan,
wie zal het zijn?
Wie weet is die hele god er niet,
dan is hij niet thuis, je zult maar net zien.
Of hij heeft een zware dag,
of slaapt hij nog misschien?
Als hij er niet is,
ga ik wel naar mijn beste maat.
Ik weet toch zeker,
Dat zij wél altijd voor mij klaarstaat.
Ik heb dit gedicht geschreven omdat ik altijd bij mijn liefste vriendin terecht kan, en zij antwoord kan geven op mijn vragen.
en god kan dat helaas niet..