Je keek naar me, maar ik was blind
Jij al lang volwassen, ik nog een kind
Ik was nog zo onschuldig,
onschuldig voordat ’t begon
Ik voelde me leeg en eenzaam,
omdat ik ’t niemand vertellen kon
Je handen raakten m’n lichaam,
30 jaar ouder en 3 jaren lang
Geen dag ging voorbij dat ik me niet schaamde
En elke dag weer, voelde ik me bang
Ik kan alles zo voor me zien,
al is het 10 jaar geleden
Elke keer beleefde ik het weer,
In nachtmerries over ’t verleden
Elke dag jezelf pijn doen
en je lijf af willen spoelen,
Jezelf proberen af te sluiten
en niets meer willen voelen
Die gevoelens heb ik lang gehad,
maar zelfverzekerd zien ze me staan
Want zonder erover te praten en moeilijk dat ’t was,
heb ik alles laten gaan