Ps: Rotsvaste redding

Psalmen 18:5-6

Op handen en kniëen
kruip ik verder van jou
het losbandig leven en vloeken
tussen stopwoorden door,
maar nooit laat ik je los.

Dit net strikt mij inmiddels vaster
in doodsangst ineen gekrompen,
mijn handen kleingevouwen.

Ik kniel, lig, wacht.

Machteloos dwaalt de dood
rondom mij en ik kijk toe
en zie hoe jij sterft in ongeloof.

Ik wacht, bid, kniel
voor jou, vriend.

Dat ook jij
gered mag worden.

Paul

Geschreven door

Paul de Bruijn

Reacties op dit gedicht

Paul de Bruijn vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Marjolein.:	Zondag, mei 17, 2009 16:00
Jammer genoeg kan een mens niet zorgen dat de ander gered zal worden. Alleen Hij kan mensen redden. Het is aan Hem en het geloof dat Hij geeft. Bijzonder als het op onverwachte tijden zomaar gegeven wordt. Je bent lief. Kus

88:	Maandag, april 27, 2009 22:51
ah mooie inzendig, machteloos verdwaalt of doolt de dood.. succes in de ps-strijd groetje 88

Renate-td-:	Maandag, april 27, 2009 22:41
En dat zelfde geldt voor jou :) Ook jij heel veel succes, liefs

Over dit gedicht

Auteur: Paul de Bruijn
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 27 april 2009
Thema's: [Hoop] [Geloof] [Vriendschap]