knetterend,
lichten de kolen op,
ga ik dichterbij staan,
de onvoorstelbare hitte,
veeg ik het zweet van mijn kop,
onstaat er een pad,
in het tapijt van kolen,
nog nooit eerder zo'n gevoel gehad,
draaien gedachten, als de wieken van een molen,
Welnu loop ik vrij uit eigen wil,
over hete brandende kolen,
maakt het iets los in mij, blijf ik stil,
zet ik het van me af!
Angst verdwijn!
Laat mij zelfverzekerd lopen,
laat mij mezelf zijn,
zweef ik over het vuur,
gebeurde er een hoop,
tijdens zo'n maffe vuurloop!