Een leven vol met leugens en tegenslagen,
het was niet meer te dragen.
Een einde moest er komen aan de strijd,
ik raakte jou en mijn dochtertje kwijt.

Leugens vertelde je over mij,
maar mijn dochtertje kwam weer aan mijn zij.
Jou verhalen leken te kloppen met wat er was gebeurd,
maar schijn bedriegt, je had het voor jou zo mooi gekleurd.

De waarheid komt nu tevoorschijn,
en oh, wat voel ik me klein.
Je hebt me overal zwart gemaakt,
en op een pijnlijke manier afgekraakt.

Het doet pijn en het heeft me geraakt,
toen ik hoorde dat jij ons kind had ziek gemaakt.
Als je daartoe in staat bent,
wat ben je dan voor vent!

Alles op laten knappen door anderen,
nee, de waarheid kun je niet meer veranderen.
Een vriend die mij moet mishandelen,
en kinderen die daar omheen wandelen.

Het deed je niets dat ik lag te schreeuwen,
je stond er bij te geeuwen.
Onze kinderen liet je er bij zijn,
ze riepen; "doe mijn mama geen pijn".

Buren kwamen en hielpen mij en mijn kinderen,
en de slagen bogonnen te minderen.
De politie was onderweg,
dat was jullie pech.

Ik was los, ik was vrij,
maar waar was jij.
Je was bang en zat in de auto te trillen,
waarom hielp je dan niet toen ik lag te gillen.
Je vriend werd ingesloten en verhoord,
maar even later was hij vrij, het is gestoord!

Nu leef ik onzeker en ben bang,
mijn nachten duren lang.
Wanneer is alles echt voorbij,
Wanneer leef ik met mijn kinderen vrij.

Bij jou willen de kinderen niet meer komen,
daar kun je alleen nog maar van dromen.
Ook al heb je nog zo veel spijt,
JIJ BENT VOOR VOORGOED VERLEDEN TIJD!!!