Op wad
Begeleid door een leger
van windmolens zwaaien
we de haven vaarwel.
We laten ons wakker deinen
door huizenhoge golven
(in onze gedachten)
en weer in slaap
door de kalme gang van het veer.
Meer, ik wil meer.
Haaienvinnen, albatrossen,
touwtje springende zeehonden
of een orkaan die ons laat dansen
tot we dronken zijn.
Het blijft stil.
Mijn ogen vallen als twee grote
dominostenen neer, ik ben een eiland
in mezelf, op weg.