Het is hard.
Een scheiding van zoveel kilometers, een scheiding door water en land.
Mijn liefste, men zegt dat we het niet zullen halen.
Men probeert onze liefde te verstoren en ze willen niet geloven dat wij gelukkig zijn.
We zullen het bewijzen.
We zullen samen zijn, ooit, en ik weet zeker, we zullen de wereld aankunnen!
Ik kan dit niet opgeven.
Het is onmogelijk voor mij om te geloven dat ik ooit van iemand anders houden zal.
Jij bent degene waar ik op gewacht heb.
Degene die mijn leven compleet maakt.
Je bent als kunst voor mij.
Want zeg me, is kunst geen perfectie?
Waarlijk, perfectie bestaat misschien niet, maar droom ik of ben jij het wel?
Overal zie ik je, hoor ik je, ja voel ik je!
Nooit eerder is me dit overkomen.
En ik heb je hulp nodig.
Help me om samen te blijven, help me om deze liefde die ik koester te beschermen, zodat ik het op een dag volledig aan jou kan geven.
Lieverd ik weet dat je van me houdt.
Jij en ik zijn voorbestemd.
We gaan een schitterende toekomst tegemoet.
Want met jou aan mijn zij zal ik overspoeld worden door gelukzalige gevoelens.
Jij bent mijn prins.
Weliswaar zullen de benen van dat witte paard deze afstand voorlopig niet kunnen overbruggen.