Daarginds
Wanneer de ochtend in haar ogen wrijft
Geeuwend door haar haren schud,
Op slenterende wijze de zon gaat wekken
En de nacht laat slapen,
Wanneer zij haar rolluiken optrekt
Dromend een glimp naar buiten werpt,
Op onwetendheid haar dag begint
En de tijd even laat vertellen,
Neem je me dan even mee
Naar de plek die enkel jij kan beschouwen,
Fluister nog eenmaal in mijn oor
En laten we al liggend wachten
Met alleen de intense stilte om ons heen
Want,
Pas wanneer de zon heeft opgestaan
En de tijd stopt met verhalen
Pas dan wil ik terug sluimeren
En laat ik je alleen…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ervinck Marlies | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2009 | ||
| Thema's: | ||