ik rijg een ketting
Ik rijg een ketting van momenten
een kraal voor ’t blote voetenzand
de stappen die we ooit gezet hebben
samen op het zilte warme strand
met de wind zacht door de bomenrij
gekleurd vallend blad als de betovering
‘t gezang van de goudhaantjes
de stilte van de zondagswandeling
we droomde samen van vlokjes wit
met een traan van kou op je wang
de lente is een nieuw ontspruiten
telkens jou aan mijn zijde niet bang
de stevige stappen door de natuur
is er nog iets mooier is mijn vraag
mijn ketting van de vier seizoenen
die ik nu in eenzaamheid draag
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, april 08, 2009 23:48 |
| Die stappen van jou zijn mooi en zuiver... Dikke kus ;) switi lobi |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, april 07, 2009 18:41 |
| mooi in beelden gegoten met een droeve maar prachtige afsluitzin liefs kerima ellouise |
|
| red one: | Dinsdag, april 07, 2009 11:26 |
| sterk schrijven.. Liefs en een fijne dag! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2009 | ||
| Thema's: | ||