Uit het leven gerukt
van de weg afgeplukt
gestolen vermoord
vernield in zijn prille bestaan.
Hij spreekt nu geen woord
kan nimmer meer spelen
nooit meer naar school toe gaan.
Een kind van dertien
had nog zoveel te leven
te leren, te lachen
te ontdekken, te delen.....
Zijn ouders
zijn vrienden
achtergebleven
Ook zij hadden toch nog
zo ontzettend veel plannen
ze wilden zó veel
Hun leven nu leeg zonder huid.....
daar een laffe figuur
zijn kogel afschoot
waarschijnlijk omdat
een sneeuwbal
zijn autoruit raakte
en spelende kinderen niet mocht.
Zomaar en zinloos
wat niemand verwachtte
omdat iemand verachtte
omdat iemand besliste
omdat iemand het recht om te leven ontkende
louter alleen omdat kinderen renden.
Omdat kinderen jenden en joelden.
Een slagboom die viel
en hen van ons scheidden.
Hun vreugde en stemmen
voor altijd verstomd !
Verbijsterend eenzaam verloren....
Toch komen wij steeds weer,
met honderden lichtjes
met honderden bloemen
verspreid bij een graf,
protesteren te samen
en eisen nu dwingend
dat dit nimmer, nee nimmer
meer plaatsvinden mag !!
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 april 2009 | ||
Thema's: |