ALLEEN.
Als houden van er niet meer is,
ook al is het maar van één kant,
dan is er iets volkomen mis.
Dankbaar voor de lange fijne jaren,
laat ik jou gaan zonder vragen.
De pijn van het verlaten zal eens overgaan,
de herinneringen zullen langzaam vervagen
en dan pas zal ik er alleen voor staan.
Mijn afscheidscadeau aan jou
is de vrijheid die ik jou schenk,
omdat ik nog steeds van je hou[d].
Jij kunt mij niet verbieden dat ik
nog heel lang aan je denk.
Ik hoop echt dat je zult slagen
in wat je denkt te krijgen,
bij die ander.
Maar bedenk wat je achter laat
en hopelijk passen jullie bij elkander.
De vrijheid die ik jou dus schenk
brengt geen lichtjes in jouw ogen.
En weet je wat ik eigenlijk denk,
je hebt mij te lang te graag gemogen.
Mijn aller grootste kwaad,
is de indruk die ik bij jou achterlaat.
Daarom kun jij niet echt vrolijk zijn
en doet het afscheid dubbel pijn.
Je zegt dat jouw nieuwe vriend
een dergelijke erfenis niet verdiend.
Dan doe ik de deur achter jou dicht,
de zon schijnt helder in de gang.
Maar ik zie alleen maar somberheid
en dat maakt mij toch wel bang.
Langzaam begint tot mij door te dringen
dat er andere tijden zullen aanbreken.
Ook dat is nu eenmaal de natuur
en de vogeltjes zullen blijven zingen.
Na verloop van tijd zal ook blijken
dat een mens altijd gaat vergelijken.
En zeker een perfectioniste als jij
en geloof mij maar dat stemt mij blij.
Het lot heeft over ons beslist
en hopelijk heb jij je niet vergist.
Want de deur naar mijn hart,
die jij vandaag hebt dicht gedaan.
Zal ondanks alle mooie herinneringen
voor jou nooit meer open gaan.
Treuren zat er nooit in mijn aard,
dat was jou juist altijd veel waard.
Moeilijkheden zijn er om te overwinnen
en ik kan alleen maar hopen daar
vandaag reeds aan te beginnen.
Om de intense kou te verdrijven,
die in mijn botten is geslopen
door alleen achter te blijven.
Een nieuwe lente een nieuw geluid
komt nu wel erg letterlijk uit.