zo op de rand
geen lucht geen aarde
zelfs gestolen tijd kan ons
de liefde niet meer baren
er is er niets te stelen
in de wereld van geloven
in het hopen op een toekomst
die vandaag geen handen geeft.
mijn eigen naaktheid is geen feest
waar water zichtbaar schoont
hoont mij herinnering in sporen
die mijn lichaam nooit verving
ik laat je woorden zien
een lach en passie in het duister
omdat ik in ontmoetingslicht
zo bloot ben dat ik voor je huiver
je handen zullen strelend
nog wel jeugd ontdekken maar
je ogen gaan in de tekens
mijn verleden open leggen
je zult begrijpen wat je voelt
maar wat je ziet aan niet vertaald
verdriet zal zich als schaduw roeren
veel lichter word ik niet
wil melker
31/03/2009
Quicksilver: | Woensdag, april 01, 2009 15:37 |
Ook weer zo prachtig invoelend gedicht, schreef dit al eleders, maar niet altijd komen de reacties er op te staan lieve groet van mij dicky |
|
kerima ellouise: | Woensdag, april 01, 2009 13:50 |
weer erg mooi Wil! liefs kerima ellouise |
|
Tiskee: | Woensdag, april 01, 2009 08:51 |
Dit is werkelijk wonderschoon.. Liefs Tiskee |
|
M-Rose: | Woensdag, april 01, 2009 08:18 |
er is niets te stelen in een wereld van geloven dat geloof ik ook alles wordt gewoon gegeven liefde licht en leven gewoon genoeg voor elke dag heel mooie poezie Wil een mooie dag toegewenst verder met liefs marleen |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 01 april 2009 | ||
Thema's: |