Ongewild.
uitdaging Kwim.
waar ik stiltes aaneen rijg tot kettingen
tranen als schitters, je moet toch wat
kraken mijn vingers vermoeidheid
lijkt mijn lach in eenzaamheid
tot deelgenoot verworden van verlangen
om in verslagenheid neer te hangen
ik wens de tijd voorbij, veel verder
dan de nacht mij brengen zal
aaneengesloten door eeuwen
draagt mijn rug de last van schouders
die pijn niet langer verdragen
al zou het een wereld zijn zonder ongeluk
kniel aan het gebed van verlangen
maak deel uit van het grote geheel
maar laat me niet verloren achter
moedeloos, verslagen en ongewild.
Jasper de Jong: | Maandag, maart 30, 2009 20:47 |
:) Mooi geschreven met diepte in gevoel. | |
Roo$je: | Maandag, maart 30, 2009 15:16 |
Wauw, mooi! With Love, Kus |
|
eye witness: | Maandag, maart 30, 2009 10:34 |
... ... wowie |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 30 maart 2009 | ||
Thema's: |