Hoi mijn lieve fleemde!
Ik kijk naar jou, en ik zie mijzelf in je ogen,
Het kan soms verwaand zijn,
Want, als je iemand aanspreekt,
dan kijkt je mestal in het ogen,
En als je dar jezelf kan zien,
is het moeilijk te zegen wat je te zegen wil.
Soms zit ik op de bank, of ik lig…
het maakt niet uit wat ik doe,
Want alles draait, of gaat toch door,
net als de wereld draait tegen de as van de zon.
Dit kan je niet veranderen, niet beïnvloeden,
zelfs als je heel haard zou willen,
Ze zijn dingen die gebeuren, of moet gebeuren,
en kan je er niets aan doen, of kunnen doen.
Je kan allen het lieren leven,
want je beseft, dat je de zon niet bent,
En draait er niets tegen je as heen
Het is niet makkelijk, maar zou je dat echt willen,
dat het makkelijker word? ik denk het niet,
we doen zelfs de moeilijkste dingen,
En alles, echt alles, wat op ons pad komt,
we nemen mee, met ons door onze leven heen.
Zo is de wereld ontstaan, de mensen wereld,
waar iedereen kan van elkaar wat lieren,
En nemen dingen, met ons mee,
om aan de anderen te geven of te kunnen lieren.
Wat ik zelf zou willen lieren live fleemde,
Is dat ik toch in jou ogen zou kunnen kijken,
En op een dag te kunnen durven,
Om wel te zegen wat ik te zegen wilde.