Soms zat hij op een bankje
rolde trillend een sigaret
in de aangelegde tuin
van het psychiatrisch ziekenhuis
hij lag soms uren overdag
met zijn schoenen aan in bed
dit was zijn eindstation
zijn doelloos thuis
en als hij sloffend met de zuster
had gewandeld
en terugging naar zijn paviljoen
wist men
die man is uitbehandeld
daar is dus niets meer aan te doen....
gijsje: | Vrijdag, maart 20, 2009 11:20 |
:) alles is relatief ik volg je mening desalniettemin gloort er meer aan de horizon en over een eclips en haar/zijncorona zal ik maar bescheiden zwijgen graag gelezen ps. intereSsant Grtjs, gijsje. |
|
Leon Larssen: | Vrijdag, maart 20, 2009 11:16 |
Bovendien is dit gedicht bepaald niet vrolijk maar intriest. groetjes L.W. |
|
Leon Larssen: | Vrijdag, maart 20, 2009 11:14 |
Aan Ela, wat bedoel je met simpel ? Onnozel of eenvoud ? Ik houd van helder en duidelijk taalgebruik. Dat heeft mijn voorkeur.Ik weet wel dat er sommige dichters zijn, die daar hun neus voor ophalen,maar dat laat ik aan hen. geheimzinnige en langdraadige omschrijvingen, vind ik vermoeiend en oninteresant.de tekst moet uit zichzelf spreken. Ik houd veelal van verhalende gedichten op rijm.Maar ook van romantische bespiegelingen.Bovendien is dit gedicht bepaald niet vrolijk ma |
|
ela: | Vrijdag, maart 20, 2009 00:23 |
Las enkele teksten van jou, niet slecht, misschien wat simpel opgebouwd,er zit een zekere vrolijkheid in en dat vind ik fijn. ela |
|
Auteur: Leon Larssen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 maart 2009 | ||
Thema's: |