Veel van dit leven doet me pijn
En de pijn die ik voel in mijn lichaam
In mijn hart
In mijn ziel en geest
Is onbeschrijflijk…
Ik bloed van binnen
Huil, schreeuw het uit
De pijn wordt door niets verzacht
Door geen enkel woord of een enkele blik
Door niets…
ik blijf bloeden
het bloed stroomt door mijn lichaam heen
de pijn die het met zich mee brengt verspreid zich snel
vermenigvuldigt zich
komt terug, keer op keer
laat littekens achter
blijvende littekens, voor de rest van mijn leven
en aan die littekens kan ik niet wennen
die kan ik niet accepteren
ik kan ze niet zien, alleen voelen…heel goed voelen
littekens die ik kan zien kan ik wel accepteren, daar kan ik aan wennen
die passen zich aan me aan, worden een deel van me
maar deze, deze onzichtbare littekens, daar kan ik niets mee
ze doen zoveel pijn
je ziet ze dan wel niet, maar ze zijn voor de volle 100% aanwezig
kon ik ze maar kwijtraken
waren ze er maar nooit gekomen
niet door mij of niet door hem
door niemand niet!
Maar ik weet heel goed door wie het komt
En dat doet pijn
De schuldige….dat ben ik!
Het doet me pijn, laat me bloeden
Ik voel me machteloos, boos van binnen
Boos op mezelf, op niemand anders
Ik walg van mezelf
Waarom, zeg me waarom?!
In staat om mezelf van alles aan te doen, zit ik hier…
Alleen en verdrietig op de bank
Kijkend uit het raam
Naar de regen
De tranen van buiten
Besluit ik dan ik het niet meer wil
Niet meer aankan
Ik heb hulp nodig
Steun…
Hou me vast,
Laat me niet alleen
Ik heb jou armen nodig
Jou warmte, jou woorden, jou blik
Jou om me heen
En je weet wel wie ik daarmee bedoel…..JIJ, mijn zus