Ik kijk uit het raam
De zon verlicht mijn gezicht
Ik denk na…
Nadenkend over het leven, mijn leven maar ook over dat van andere
Het baart me zorgen
Mijn eigen leven en de zorgen daarover kan ik wel loslaten, maar dat van andere, doet me pijn
De pijn van mijn vrienden (eenzijdige vrienden) doet mij zoveel
De een wil niet meer, de ander ligt in het ziekenhuis en weer een ander kan niet meer….
Wat moet ik ermee?
Ik doe alles wat in mij vermogen ligt
Help ze, sta ze bij…alles
Maar het is niet genoeg!
Zij trekken het niet, ik trek het niet…wij trekken het niet
Er moet iets gebeuren
Ik voel me machteloos
Hopeloos sta ik aan de zijlijn…toe te kijken
Af en toe schiet ik bij, maar het is niet genoeg
Het is gewoon niet genoeg
Als ik een wens kon doen, dan wist ik het wel
Dan zouden al mijn wensen voor hun zijn
Zou ik al hun pijn en verdriet wegnemen, en ze het mooiste van het mooiste teruggeven
Maar helaas, geen engeltje wat mij komt bezoeken….voor hun
En ik kan hun engel niet zijn
Ik heb geen vleugels, geen speciale krachten….daar ben ik niet goed genoeg voor
Toch blijf ik er voor ze zijn, engel of niet
Ik bid voor ze
Bid dat ze door deze tijd heen komen…sterk en vol kracht
Dat we straks weer allemaal sterk genoeg zijn om met elkaar het leven aan te gaan
Te genieten….samen te lachen en te huilen….gewoon weer samen!