Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
gedachten dans
in een luchtbel gevangen
zweef ik mee met de wolken
diep onder mij, zie ik de
mooiste kleuren.
niet wetend, dat ooit ik
er een van was
alles om mij heen zwart
en grijs.
mijn luchtbel
spat zomaar uit elkaar
steeds sneller vallend
naar beneden
bloed stroomd door
mijn aderen
een bonsend hart in
mijn lichaam
mijn ogen
worden verblind door
al het pracht
voel innerlijke rust
grijs en zwart
trekt weg als de mist
en dan, eindelijk
zien mijn ogen
al het moois om mij heen
Reacties op dit gedicht
flower girhl vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Werner Domroese
:
Donderdag, maart 05, 2009 00:00
Wow. Bloemen houden van mensen. Je gedichtje heeft mijn dag een hoopvol kleurtje gegeven.
Over dit gedicht
Auteur:
flower girhl
Gecontroleerd door:
pantarhei
Gepubliceerd op:
04 maart 2009
Thema's:
[Hoop]
[Bewondering]
[Bewondering]