kijkend naar de gebroken bewolking,
in de ondergaande zon.
alsof het een luchtspel is,
tussen de wolken in de lucht.

de wolken zijn de mensen,
en de lucht is de aardbol.
elke wolk leeft zijn eigen leven
met daartussen een stuk lucht.

hoe langer je kijkt,
hoe meer je gaat nadenken.
het zijn wolken, maar ook mensen
het is lucht, maar ook de wereld.

ik wil een keer niet nadenken,
naar boven kijken zonder beelden.
alleen de rode lucht zien en de wolken.
kijken naar het luchtspel,
zonder het beeld te veranderen
genieten van hoe de wereld is,
want...

een gebroken bewolking in de ondergaande zon,
is meer dan een wereld met mensen,
want het is een adembenemend schouwspel.