Vluchtend zand
Geen goudkleurige akkers
met bloemgele korenaren
maar diepgebogen spijt
toen ’t spreken mij nog toebehoorde
in talen wereldwijds
het gezucht van falende duinen
en ’t zicht dat gelauwerd en tijdloos
de afstanden schiep werpt nu
stroken nevels met aan de randen
het stoffige vluchtend zand
zelfs het water krijt strepen
aan de horizon en ergens
ligt een driemaster diep verzonken
op de bodem van mijn WadRed Cloud: | Zaterdag, februari 21, 2009 08:41 |
Heel mooi geschreven. | |
Gert: | Donderdag, februari 19, 2009 15:00 |
Bij dat wad van jou heb ik ook ineens beelden. Hoe zat dat toch komen? ;-) Mooi schrijven, als altijd... Tja... :-) |
|
pantarhei: | Woensdag, februari 18, 2009 20:46 |
Het Wad Jouw Wad Samen even gedeeld op 24 januari. En wat begrijp ik goed hoe je gehecht bent aan die plek. liefs, pantarhei |
|
wijnand.: | Woensdag, februari 18, 2009 20:05 |
Jouw schrijven is als een viersterren maaltijd | |
_Lieverdje_: | Woensdag, februari 18, 2009 16:22 |
weer een pareltje van jou liefs een fijne avond laive vriend |
|
Gewoon Amy: | Woensdag, februari 18, 2009 15:53 |
Bijzonder mooi dit, graag gelezen! liefs amy |
|
kerima ellouise: | Woensdag, februari 18, 2009 15:05 |
''toen ''t spreken mij nog toebehoorde in talen wereldwijds''...één van de prachtige zinnen in dit knap geschreven gedicht! liefs kerima ellouise |
|
Quicksilver: | Woensdag, februari 18, 2009 14:26 |
Krachtig natuurgedicht, waar duinen door natuurgeweld lijken te falen! Liefs,dicky |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 18 februari 2009 | ||
Thema's: |