Koude handen,
warm hart.
Tranen die branden,
vallen in een zwart gat.

Het lijkt simpel,
je leven te bepalen.
Slagen met vlag en wimpel,
zeker weten dat je niet gaat falen.

Ik dacht het te weten,
het viel hard tegen.
Probeer het te vergeten,
probeer andere dingen te overwegen.

En toch nog altijd,
die koude handen.
Lever arbeid met beleid,
nergens over onderhandelen.

Nog altijd,
dat warme hart.
Wachtend op jou aanwezigheid,
Mijn hart niet te ruilen voor een miljard.

Ik zie het leven,
als een lange, rechte weg.
Mensen die me alles geven,
en nog heb ik soms pech.

Maar ik ga door,
ga door tot het bittere eind.
Ik ga ervoor,
ik val neer, kom altijd weer overeind.