op stenen sokkel uit wit porfier
staat wachtend een uurwerk uit ijzer
net nu ’t bewolkt is schat ik de tijd -
misschien bijna vier – en luister
naar vogelzangwijzen
vandaag vloeien schaduwen in nazomerlicht
zij wandelen ’s namiddags naar ’t oosten
de lucht is heel helder en ver reikt het zicht -
ik weet van geen tijd en wil het ook niet -
de wijzers zij tonen en roesten.
lommert: | Vrijdag, februari 13, 2009 19:45 |
ken de stad...waar de tijd een stilstaan kent...zo ik voelde...stevige groet van mij '' willem |
|
lonely 1: | Vrijdag, februari 13, 2009 13:59 |
wohw, die twee laatste zinnen doen het voor mij, heel erg mooi dit, liefs en knuff, hilde |
|
verhavert: | Vrijdag, februari 13, 2009 10:05 |
prachtig lieve ingo liefs martine |
|
Nummer 127: | Vrijdag, februari 13, 2009 08:51 |
diepzinnig Nr 127 ps ik hoor niets meer van het vogeltje |
|
roosjerood: | Vrijdag, februari 13, 2009 08:43 |
heel mooi ,weer prachig verwoord tot heel binnenkort |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 februari 2009 | ||
Thema's: |