Nog maar een sigaretje dan,
Nog maar even naar buiten kijken
Ik heb geen doel voor ogen, geeneens een plan
Terwijl ik uren zo zit en de uren zie verstrijken
Nog maar een liedje luisteren dan
Nog even langer naar buiten kijken
Ik weet niet eens wat ik moet doen, ik voel me nergens beter van
Terwijl ik uren zo zit en de dagen voel verstrijken
Ik zie de zon opkomen en ik ben niet eens begonnen
Alles is een gevecht met de tijd
Zo gewonnen, zo geronnen
En nu ben ik alles kwijt
Vroeger kon ik de hele wereld aan
Ik zou niet eens meer weten hoe dat voelt
Ik begin dus maar gewoon weer onderaan
En wacht maar gewoon tot dit gevoel weer wordt weggespoeld
De rottigheid verdubbelt en plezier halveert
Even weggaan met wat mensen zit er niet eens meer in
Ik word met rust gelaten, compleet genegeerd
Want ‘Danielle heeft toch geen zin’
Stop me verdomme niet in een hokje,
Iedereen heeft z’n aandeel in hoe ik nu ben
Als je wist hoe ik me voelde, dan schrok je
Mag ik m’n tijd niet nemen, maakt me dat verwend?
Ik was er altijd voor andermans problemen
Maar nu vecht ik dit gevecht alleen,
Ineens is iedereen verdwenen
Maar maakt niet uit, ik kom er ooit wel overheen
M’n hele leven kwamen anderen altijd op de eerste plek
En daar moet ik nu de consequenties van meeslepen
En nu dat dat even niet meer kan, nu dat ik dat eventjes niet trek
Wordt dat gewoon niet eens begrepen