Mijn leven had weer eens geen zin
want telkens trapte ik er weer in
want de de valkuil die borderline heet
name me weer eens beet
ik deed alles weer extreem en had zo veel pijn
ik kan soms wel niet eens me zelf zijn
maar de valkuil die borderline heet
is het probleem dat ik steeds vergeet
van al dat extreem gedrag dat ik steeds doe
word ik tenslotte ook wel moe
maar onthoud dat het borderline is
en dat ik het dan even niet meer wist
tenslotte vinden ze me raar
door al dat gedrag is dat teminste waar
onthoud mensen de valkuil die borderline heet
en dat ik het dan even vergeet
reik mij nu een vaste hand
want, die kan ik niet meer alleen
weet niet meer waarheen