Een gedicht alleen voor jou,
zo klein als je nu nog bent.
Onwetend van elende,
voor de wereld nog onbekend.

Gewenst als geen ander,
en uit liefde onstaan.
Het mooiste is gekomen,
ondanks een relatie die is vergaan.

Die gedachte kwetst me elk moment,
dat het niet zo gaat zoals het moet.
Maar dat jij er nu bent,
dat is alleen maar goed.

Nu ben alleen jij nog maar,
waar ik voor zal willen gaan.
En wil alles geven,
om dichter bij je te mogen staan.

Jij bent nu al het aller mooiste,
op wie je ook zal gaan lijken.
Ik geef de hoop voor jou niet op,
want...iedere bestemming is te bereiken.




Maar ik ben weggelopen,
zo stom als ik kon zijn.
En had eigenlijk moeten blijven,
maar daarvoor voelde ik mij te klein.

Zelfs na alle momenten,
van kwaat tot ergernis.
Zijn er fantastishe momenten,
die ik nu enorm mis.

Ik weet dat het me niet wordt vergeven,
want echt praten zal nu niet meer komen.
Wel zullen we elkaar weer eens zien,
van dat moment lig ik steeds te dromen.

Mijn hoop is nog niet verloren,
want ik zie een sprankje licht.
voor een toekomst ook met mijn zoontje,
vandaar schrijf ik dit gedicht.