ik snap het allemaal ineens,
ineens heeft alles een reden.
ineens weet ik waarom,
ik zo veel met moeite heb gestreden.

mijn liefde voor jou blijft hangen,
dat doet het al heel lang.
door jou krijg ik tintelende handen,
en rode wangen.

door jou gaat mijn hart sneller kloppen,
sneller dan dat het al deed.
door jou gaat alles stukken beter,
de rest boeit me allemaal geen reet!

nu ik vaker bij je kan zijn,
weet ik wat ik mis.
nu ik je vaker zie als ooit,
weet ik weer hoe het is.

en steeds op die ene dag,
verlang ik zo erg naar morgen.
want die ene dag,
zit ik zonder zorgen.

jij zet een lach op mijn gezicht,
door jou helder blauwe ogen.
alsof ik je elk uur knuffelen wil,
tja, als dat had gemogen.

het enige wat er nog tussen ons zit,
is de waarheid vertellen.
als je er nu achter kwam,
kon ik weer stukjes gebroken hart tellen.

want ik snap het echt wel,
dat je niks in me ziet.
maar ik wil daar niet aan denken,
want dat doet mij verdriet.

want elke dag verlang ik naar je,
zelfs elk uur!
mijn hart die maakt overslagen,
de liefde word te duur.

elke valentijn is weer een nieuwe kans,
ik ga het weer proberen als ik durf.
misschien deze valentijn een vreugdedans?
of weer een turf.
een turf erbij van de keren dat je me hebt afgewezen,
een turf er bij waar ik niet blij mee kan wezen,
elke turf komt nog harder aan,
alsof ik elk moment weg wil gaan.
elke turf dichter bij de waarheid,
elke turf dichter bij de pijn.
elke turf laat mij beseffen,
dat ik nooit van jou zal zijn...