Heb ik soms handen voor mijn ogen?
En kan ik het daar door dan niet zien...?
Maar als ik niks kan zien, verklaar mij dan waarom ik ernaar blijf staren, want ik voel een pijn waarvan ik toch zeker weet dat ik het niet verdien..
Het lijkt wel een waas voor mijn ogen... en het regent er van onmacht en verdriet. Mijn realiteit zo echt maar toch gelogen, maakt mij angstig voor de dingen wat ik niet wil zien.
Zeg mij.... Hoe kan ik kijken. Hoe kan dealen met wat ik zal zien. En hoe plaats ik die pijn die pijn wat ik niet verdien