de zee en het land
De zee en het land
Ik ben als het strand,
Jij als de zee,
Je stroomt op mijn stukje land,
En neemt elke x iets mee.
Steeds komt je aan,
En je gaat ook weer weg,
Maar ik laat je langzaam gaan,
Zonder dat je iets zegt.
Je bent soms in vloed,
Dan stroomt je liefde over me heen,
Het voelt dan te goed,
Als ik je liefde leen.
Langzaam trek je de golven terug,
Je laatste vocht neemt zich op,
Naar mij keer je me de rug,
Ik wil dat je stopt.
Nu ben je uitgedroogd,
Mijn strand is verlaten,
De zee komt niet meer,
De zee heeft me alleen gelaten.
Daan Zwanziger
Ik ben als het strand,
Jij als de zee,
Je stroomt op mijn stukje land,
En neemt elke x iets mee.
Steeds komt je aan,
En je gaat ook weer weg,
Maar ik laat je langzaam gaan,
Zonder dat je iets zegt.
Je bent soms in vloed,
Dan stroomt je liefde over me heen,
Het voelt dan te goed,
Als ik je liefde leen.
Langzaam trek je de golven terug,
Je laatste vocht neemt zich op,
Naar mij keer je me de rug,
Ik wil dat je stopt.
Nu ben je uitgedroogd,
Mijn strand is verlaten,
De zee komt niet meer,
De zee heeft me alleen gelaten.
Daan Zwanziger
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, februari 03, 2009 23:22 |
| zeer sterk je inhoud is zeer bijzonder neergezet | |
| isolina: | Dinsdag, januari 27, 2009 23:15 |
| heel mooi Daan knuff maria (isolina) | |
| Daan Zwanziger: | Dinsdag, januari 27, 2009 21:23 |
| een gedicht, 1 van mijn eerste geschreven. het omschrijft het gevoel van vechten voor een relatie maar weten dat je verliest | |
| Renate-td-: | Dinsdag, januari 27, 2009 20:35 |
| Mooie beeldspraak. Graag gelezen. lfs, Renate |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Daan Zwanziger | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||