Liefste Misty,
Waarom ben ik zo triest als ik met je heb gereden
zelfs al ging het goed
God aanhoort niet deze gebeden
maar bij jou heb ik gewoon geen moed
Telkens beginnen vanaf het begin
gewoon omdat je mijn paardje bent
vaak is het dan precies tegen men zin
al een geluk dat jij de reden niet kent
Hoefkatrol en verbening
was het verdict
krijg van niemand een echte mening
en ik geraak ik mezelf verstikt
Ik wil met jou durven rijden
zonder te denken dat je pijn hebben zal
en dan denk ik dat ik het rijden moet mijden
maar met je naar bos gaan doe ik het liefst van al
Je moet stilletjes terug onder het zadel komen
spieren vormen
zodat we samen in bos weer kunnen weg dromen
van al die moeilijke en zware stormen
Heb je pijn
zal je manken toch
en moest het niet zo zijn
dan merken we het waarschijnlijk nog
Je bent nog zo jong en dan die problemen
moeilijk voor mij
omdat ik je mijn aandacht niet wil ontnemen
maar toch ben je nooit echt vrij
Ik wil vanaf de lente met je gaan wandelen
gewoon stilletjes en op ons gemak
samen naar de goede dingen handelen
alsof het ons nooit tegen stak
Liefste Misty, het verdriet dat ik toon
is omdat ik bang ben je pijn te doen tijdens het werken
onze band gewoon is voor mij net zo schoon
maar samen gaan we weer die band moeten versterken
IK HOUD VAN JOU! VOOR ALTIJD!