Voor mijn pa was het een klein klusje
Want hij had noch maar Iliana
De eerste in de rij mijn zusje
Of hij lapte het weer kort daarna
Zo kwam ik als tweede in de rij
Alsof ik voor hem het vijfde was
Hij die steeds: “eentje is genoeg”, zei
Bracht Heidi weer tot obesitas
Maar we hoefden toch noch geen busje
Daar waar ik als nummer vijf besta
Spel je het niet al met een plusje
Doch met Q en zes lettertjes na
Een jongen een meisje hij, zij
Weet je bij de laatste letter pas
Bij deze kleine puzzelaarij
Die hier nu voor jou ligt gans kriskras