Laat je ons sterven?
Starend over het water
verlangend
naar een teken
van jouw kant
Maar enkel de zachte trilling
de golven op het strand
en de weerspiegeling van sterren
beantwoorden mijn blik
Vroeger zond ik
papieren vliegtuigjes
die verdwaalden of stukgingen
op de gladde waterspiegel
Mijn letters losten op in zee
en slechts af en toe
wist mijn gemis jou te bereiken
maar je wierp het terug en liet het zinken
Vroeger zag ik licht
kreeg ik een teken van jou
landde je plots op mijn kusten
om gewoon bij me te zijn
Vuurwerk doorbrak
de kilte van het duister
en jouw oprechtheid
zette mijn hart in lichterlaaie
Nu...
fluister ik wensen naar de nacht
maar weiger het eerste teken
weer op mij te nemen
Wachtend...
wachtend...
wachtend...
maar jij geeft me geen teken meer
ben ik dan
werkelijk
dood?
Reacties op dit gedicht
| Fari HS: | Vrijdag, januari 23, 2009 19:32 |
| Heel oprecht, zuiver, pijnlijk, diep en eerlijk is jouw gedicht. Ik wens jou het allerbeste van het leven toe. Jij, jij bent een pijnhebbende mooie ziel. lieve groeten, Fari |
|
| Roo$je: | Donderdag, januari 22, 2009 22:35 |
| Je eenzaamheid, raast door jouw woorden heen. Alsof het vuurwerk jouw hart doorbrak. With Love, Kus |
|
| Noorderlicht66: | Donderdag, januari 22, 2009 21:32 |
| Poetisch mooi verwoord! Liefs N66 |
|
| isolina: | Donderdag, januari 22, 2009 10:25 |
| eenzaam gevoelig. knuff maria (Isolina) | |
| Hazen: | Donderdag, januari 22, 2009 07:28 |
| Hoe eenzaamheid van bergen rolt en over de dood stapt... Liefs, |
|
| ela: | Donderdag, januari 22, 2009 00:32 |
| Mooi verteld zonder hoop op weerzien. ela |
|
| Windwhisper: | Donderdag, januari 22, 2009 00:26 |
| Het voelt echt alleen aan lieve groet Cobie slaap lekker |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lone Dreamer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||