In het bos
zittend tegen een boom
op het zachte mos
met een gevoel zo loom
Kijkend in het rond
luisterend naar de wind
voelend aan de grond
met in zich het kleine kind
Starend naar de hemel in de nacht
huilend waar niemand het ziet
met de maan die haar stilletjes toe lacht
en in haar oren telkens een ander lied
Soms wandelt ze rond
en zoekt ze er een andere plek
zet ze zich weer op de grond
en hoopt ze daar op een eigen stek
In het bos
gekluisterd aan een boom in de kou
laat ze zichzelf los
opdat geen ander het zien zou
Heel alleen
zonder gevaar
niemand om haar heen
niemand daar
Sluit ze af en toe haar ogen
en denkt aan niets
hoe vaak ze ook is belogen
hier heeft ze iets
Omringd door een stukje natuur
ver verwijderd van de open wereld daar buiten
haar ontspannings kuur
waar ze zichzelf even kan uiten