Je ogen spraken de waarheid.
Ik wist het meteen.
Je liet me achter.
Helemaal alleen.
Je ging zo je eigen weg.
De angst kwam op.
Nu zag je het in mijn ogen.
En je genoot volop.
Je duwde me weg.
Ik was degene die jou dwarszat.
Jij wist altijd alles.
Degene die nooit iets vergat.
Waar ergerde jij je aan?
Je wist toch al wat ik had gedaan.