Ik leer jou kennen op 15 december 2007. De vonk slaat meteen over zonder na te denken kussen we elkaar. Het voelde zo echt en goed aan. Dit was wat ik zocht. We trokken altijd samen op. vielen samen in slaap in de veranda in elkaars armen met ons jassen op ons. Je gaf me het gevoel dat ik iets betekende je maakte me overgelukkig kon alles aan want jij maakte me compleet. Tot jou ex-vriendin weer opdook. heb maanden gevochten voor jou. tot ik op was van verdriet ik moest die speciale liefde loslaten maar hoe ? Je was men alles men beste vriend. De persoon die voor het eerst in men leven me echt gelukkig maakte. Liet jou met rust leek me het beste. tot ik je maar weer ergens tegen kwam iedere keer weer brak ik compleet vanbinnen. Zag die blik in je ogen van het spijt me. Dan iedere nacht weer naar ons super toffe foto's kijken en lachend terug denken aan onze reuze tijd. De tijd waar ik echt gemeend gelukkig was. ik straalde. mijn ogen spraken boekdelen op die foto's fonkelende oogjes zowel bij mij als bij jou. Waarom heb ik opgegeven ? Wat als ik had blijven doorbijten en niet had opgegeven ? Was je dan toch bij mij ? Vragen die me iedere minuut van de dag bezig houden. er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk of dat er me iets aan jou doet denken. Men liefde voor jou blijft. heb al alles geprobeerd om het weg te krijgen. men verstand wil dat wel maar men hart houdt het tegen. Vind ik ooit nog zo een liefde ? Zal ik ooit nog zoiets echts voelen ? Zal ik ooit nog zo gelukkig zijn? Kom je ooit terug in mijn leven ? Laat je me ooit bewijzen dat ik echt van je hou ? ...