Je helpt me niet, je te vergeten
ik had het toch moeten weten
dat het nooit zo simpel zou kunnen zijn.
De starende blikken die je me geeft
laat je me denken dat het nog zin heeft
maar tegelijk weet ik dat het nooit zal zijn.
Is het omdat je verliefd op me bent?
Of is het omdat je me herkent...
van dat msn-gesprek?
Je maakt me in de war, twijfelachtig
Waarom is 't jij-persoon toch zo prachtig?
Ik hou van je mindere kantjes, elke trek...
Maar de woorden "jij" en "ik" horen niet
ze brengen enkel elende en verdriet
Die twee tesamen halen me overhoop.
Je blikken, je "I don't care 'bout you-houding" spreken elkaar tegen
Ben je gewoon je stoere zelf, of ben je gewoon verlegen?
Je blik, ikzelf geeft me hopeloze hoop.