Mijn sprong in het diepe
De prinses in mijn toren
met eigen handen gebouwd
ingesloten
nu zit ik hier al dagen
geen mens aanbid me meer
zelfs ik niet
door alle pracht en praal
was ik vergeten
hoe het voelt
om gewoon mens te zijn
vluchtte via mijn lange vlechten
door het raam
viel de laatste meters
Goh, wat valt dat tegen!
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Dinsdag, januari 13, 2009 22:22 |
| haha..ge-wel-dig...gat in de markt:)..liefs van mij willem |
|
| lexx: | Dinsdag, januari 13, 2009 09:44 |
| :) | |
| Klaes: | Dinsdag, januari 13, 2009 06:54 |
| wat een klap zeg.. liefs, |
|
| ela: | Dinsdag, januari 13, 2009 00:52 |
| Leuk dit. De val van een icoon kan zwaar vallen zo te zien. ela |
|
| Peter van Tiel: | Dinsdag, januari 13, 2009 00:52 |
| Hartstikke leuk, zijn je vlechten heel gebleven? Moet wel een harde klap zijn geweest als ik het aantal mensen zie die er op af gekomen zijn. Slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
| switi lobi: | Dinsdag, januari 13, 2009 00:30 |
| Zo zeg! :) Liefs, switi lobi |
|
| rovago: | Dinsdag, januari 13, 2009 00:28 |
| Grappig met een achtergrond. Groeten. Roger. |
|
| Dwaallicht: | Dinsdag, januari 13, 2009 00:24 |
| Jeetje... wat een beeld. Knap geschreven! Liefs Dina |
|
| Punt: | Dinsdag, januari 13, 2009 00:24 |
| die foto maakt het af, hehe | |
| *pathos*: | Dinsdag, januari 13, 2009 00:24 |
| Absoluut humor! Het leest als een sprookje en dan de afloopt, heel goed geschreven. Groetjes, Pathos |
|
Over dit gedicht
| Auteur: semara | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||