Alleen
Kleuren verliezen de essentie
Van hun boodschap en emotie
Een hobbelige rit vol turbulentie
Maar ook genegenheid en devotie
Grauw en grijs omringen mij
Met een drupje eenzaamheid
Eenzaam zonder jou aan mijn zij
Leegte zonder geborgenheid
Mijn kracht voelt weggevaagd
Niet meer dan een vage krijtveeg op een bord
Wat eerst vast en geschreven stond
Is nu niets meer dan een herinnering
Twee zielen die elkaar raken
Gevonden aan het begin van een onzeker pad
Gedeelde momenten die het leven zo mooi maken
Niet de liefde, maar enkel passie, heeft een kans gehad
Voor even elkaar dat gene geven
Waar een ieder zo naar verlangt
Een enkele aanraking doet al beven
Koestert, bemind, gevend, ontvangt
Een web gespannen om mij heen
Van verwachtingen en assumpties
Jou eerlijkheid rijt het web uiteen
En versplinterd mijn valse illusies
Het ga je goed mijn lief