Horendol.
alsof het stemmetje in mijn hoofd
alles tot gedrochten vervormt
het a niet langer van b onderscheid
zonder verwarring te herleiden
een betere plek kent het niet
omdat ik de blik in je ogen ken
verwerp, en me verwonder
om vermogen te herkennen
waarin stilte een weg vind
maar woorden vervagen
de rol die ik toegeschreven kreeg
zal de mijne zijn, en verder
omdat de grenzen die ik bepaal
zonder overschrijding
nog altijd de mijne zijn.