zowaar als ik nu weiger
zinloze plannen te smeden
waardoor 'k Jan de mooie belover
zou heten,
komt ooit die dag
dat jij over mijn drempel
met diezelfde glimlach
als 'n voorbijganger stapt,
net zoals ik al die jaren
te pas en onpas
steeds welkom bij je was,
moegetergd van al mijn eindeloze
zielepijn te dragen en verdragen,
't weinige kortstondig momenteel geluk
door dik en dun te schragen,
geef ik jou de sleutel
van 't geheim,
dat kleinood van metaal
om deuren te openen
of potdicht op slot te doen
en ben je welkom
in 't heiligdom van mijn hart
dat ik soms zo angstvallig
uit puur zelfbehoud
verborgen hield
om voortaan ...
tenminste als je dat past
of nog ziet zitten ...
van jou te zijn.