Ik staar naar buiten.
De bomen gaan heen en weer.
Druppels vallen tegen de ruiten,
Als ik aan je denk doet mijn hart zeer.
Je zei al die mooie woorden,
Maar ze leken zo verdacht.
Je zou voor mij mensen vermoorden.
Maar nu lijkt het dat je me uitlacht.
Ik voelde het aan
Je begon me te ontwijken
Ik had het verstaan
Je kon zelfs niet meer naar me kijken
En die nacht
Bij volle maan
Toen heb ik op je gewacht
Maar je liet me staan
Ik zou me willen verhangen met een koord
Zodanig dat niemand me ziet
Maar de mensen noemen dat zelfmoord
Maar ik…. Ik noem het liefdesverdriet!!