Albrecht Paul: | Woensdag, oktober 30, 2002 12:06 |
Het wordt een ander soort lach, een andere kus, een nieuwe tederheid... maar men weet wat men zegt, als men zichzelf en de ander 'levenslang' geeft. Vraag dan niet om 'over vijftig jaar'. Vraag om nu en morgen. Meer hoeft de liefde niet, om te bloeien. Elke dag wordt een belofte en een inlossing. |
|
Albrecht Paul: | Woensdag, oktober 30, 2002 12:06 |
Oeps, bedoelde: 'maar men weet NIET wat men zegt' enz. | |
Lieverdje: | Woensdag, april 03, 2002 23:05 |
hé prachtig gedicht!!! Het doet me een beetje denken aan een gedicht van mij "pas als ik sterf". Twee totaal verschillende gedichten, maar toch heeft die laatste adem het voor 't fluisteren. Liefs, Lieverdje xxx |
|
Jessica de jong: | Woensdag, april 03, 2002 21:34 |
Eigenlijk ben ik het niet met Di Angeli eens Ik kan er niet om lachen daar is het te mooi voor maar in derdaad het zal je maar gevraagt worden ik zouw er stil van zijn Je moet wel veel van die genen houden wil je zo iets moois voor die genen kunen scrijfen Kus jessica |
|
Di Angeli: | Woensdag, april 03, 2002 19:38 |
Het is wel lachen dit gedicht, het zou je zo maar gevraagd worden. Je stijl staat mij bijzonder goed aan Cadi.... Ga zo door. |
|
Auteur: cadi | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 april 2002 | ||
Thema's: |