Er stonden laarzen bij kast
die we vaak open deden
het leven bekeken
waar aan geschaafd was
Op maat waren ze gemaakt
zoals de omlijsting
die de prent verborg
van ons verdere bestaan
We zagen weinig tot niets
alleen namen in laarzen
die weg gehaald werden bij de kast
waar het leven zich achter
Gesloten deuren bevond
Windwhisper: | Woensdag, januari 07, 2009 06:58 |
ze laten sporen na, voetstappen in het verleden, ook al staan ze in de kast, ze werden ooit gedragen lieve groet Cobie Goede morgen Wijnand |
|
lexx: | Woensdag, januari 07, 2009 01:28 |
ik schrik me soms een hoedje van mijn laarzen IN de kast. net alsof er iemand staat. spooky he. goed gedicht. | |
ela: | Woensdag, januari 07, 2009 01:06 |
Alles wat in de kast gaat is voor eeuwig verdoken. ela |
|
switi lobi: | Woensdag, januari 07, 2009 00:59 |
De kast draagt wat wij in het leven dragen, de laarzen spiegelen een voetstap gelijk een schoen dat doet.. prachtig! Slaap zacht.. Liefs, switi lobi |
|
tinkelbel10: | Woensdag, januari 07, 2009 00:58 |
mooi, trusten. liefs Tina |
|
isolina: | Woensdag, januari 07, 2009 00:56 |
blijf het leven bekijken , de sleutel kan de kast weer openen .buona notte yahete , Maria (Isolina ) | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 07 januari 2009 | ||
Thema's: |