Littekens

of open wonden

achtergelaten
op mijn ziel

die
met lege handen toeziet

hoe ik haar langzaam verniel Nee eerst kon ik je niet geloven maar het werd logisch door de tijd winnende aan littekens maar verliezend in de strijd even moet ik mijn adem inhouden elke keer als ik de trap bestijg Angst heb ik namelijk voor wat ik boven te voelen krijg Armen vrezen voor de koelte van kokend bloed wetend dit is niet uit te wissen littekens blijven voor goed

Geschreven door

+lory+

Reacties op dit gedicht

+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

..MooN..:	Donderdag, september 17, 2009 20:47
Respect! Heel heftig, heel diep Jemig.. weet niet wat ik er verder van kan zeggen. Behalve dat het me raakt!

Esmeray:	Maandag, januari 12, 2009 11:54
WOW die i9s heel mooi! kusjexx

Alatariel:	Woensdag, januari 07, 2009 23:15
Je bent sterker dan dit.

Over dit gedicht

Auteur: +lory+
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 04 januari 2009
Thema's: [Verslaving] [Verwerking] [Verdriet]