Vreugde, ondanks de wolk! *
Uit 'herboren' (doorlopend gedicht)
... Dit maar om te zeggen hoe hard men
wel (geworden) is. Het moet maar.
Vreugde, ondanks de wolk
Onvoorstelbare kilheid. Men moèt
vergiffenis schenken, wordt geëist
van de ander. Nooit van zichzelf,
tot men zelf slachtoffer wordt. Dan
wordt weer geëist, maar weer door
de ander. Vergiffenis, de geleden
harten, alleen zij kunnen dat schen-
ken, alleen zij die het gruwelijkst
geleden hebben. De anderen zuchten
naar wraak. Het leed is groot tot het
punt, dat de haat geen wraak meer
nodig heeft. Tot het punt dat men
geen wraakgevoelens meer heeft, is
geleden dat het geen naam meer
heeft. Na dit punt kan men de groot-
heid hebben. De grootheid, waardoor
alles zich omkeert. Dit punt waar men
geen wraak meer nodig heeft, is het
punt dat de wereld moet redden. Het
lijden zal nog groter zijn, nog méér
moeten worden, of is het genoeg ge-
weest? Zal het niet verdergaan, moet
God de omslag brengen? Is de wolk
voorbij, zodat de zon weer plaats kan
hebben? De wolk komt, de zon komt.
Was ons vertrouwen te klein, toen de
wolk er was? Ondanks de wolk, vreug-
de blijven hebben. Ze gaat voorbij, ze
gaat weg, al duurt het duizend eeuwen
lang! Dit vertrouwen te hebben, weer-
houdt de mens. Het vertrouwen laten
blijven als de wolk daar is. Want, als
dat vertrouwen er niet is, worden zelfs
kinderen verkracht en vermoord, worden
alle gruwelen van de wereld uitgedacht.
Een tijdperk. De wolk is een testproef.
Op het eind van zo een periode zijn er
tekens, op de eind van zo een wolk zijn
er aanwijzingen. Zoals, na zovele tegen-
slagen de mens nukkig wordt en de
kinderen ruzie beginnen te maken. Dan
is het einde van die tijd nabij.
* Illustratie - Uit eigen (beeldend) werk - linosnede.